blog3

De zelfkastijding genaamd creatie

Posted by on / 0 Comments

Ahh man! Nu klinkt het weer nergens naar. Een half uur geleden klonk het nog zo vet. Iedereen uit zijn dak in een verlaten fabriekspand. Minimaal licht en een betonnen galm. Nu is het een leeg, goedkoop geluidje.

Mis je de progressie in de creatie? Goed is goed! nu doorlopen. Laat je niet verleiden de stroom van je verschillende meningen. Waarom is mijn smaak zo relatief? Is dit de conclusie dat ik amuzikaal ben? Het is een grote zelfkastijding. Je bent geen god maar een mens. Uren, maanden, jaren weg gegooid.

Maar je zat zo in de buurt. In je hoofd zag je het al. Te veel weg gegooid omdat het minimaal moest zijn? Was de imperfectie niet de perfectie? Alles kon je toch samen vatten als een toon. Dat was toch al minimaal?

Misschien was het de kick? Nee de kick was goed! Die loopt al twee uur zonder problemen. Niks staat vast. Dat zou een creatieve belemmering zijn. Geen keuze kunnen maken is een belemmering! Ok, toch proberen. Minder lang, minder zwaar. Geef de lead de ruimte. Minimaal is minimaal.

Wow! De fabriek is veranderd in een zwoele zomer avond. Je danst bijna struikelend. Naar voren geduwd door dat kleine kickje en die brede lead. Maar is hij zo vet omdat hij vet is? Of omdat ik nu liever buiten sta in plaats van die donkere fabriek?

Pfff, kom op man! Je bent een zoon van moeder techno! Terug die fabriek in!